Czw, 21 kwi 2011 13:21 | Czytany: 9365x | Komentarzy: 0

Emilcin - mapa sytuacyjna zdarzenia z 1978 roku

Wydarzenie z Emilcina

10 maja 1978 roku

Jan Wolski
Chronologia wydarzeń

J. Wolski wraca z sąsiedniej wsi z klaczą
Zjazd na pobocze, a następnie w polną drogę
Wjazd w gęste zarośla (chaszcze)
Po wyjeździe z chaszczy Wolski dostrzega dwie istoty idące bokiem drogi
Istoty przeskakują pas błota, jednej się nie udaje, zostawia ślad
Wolski przejeżdża obok, istoty stają po obu stronach wozu i wskakują nań
Wolski dostrzega cechy charakterystyczne istot
Wyjazd na polanę, po prawej unosi się pojazd
Wolski zostaje „zaproszony” na pokład pojazdu i poddany dziwnym badaniom
Następnie Wolski zostaje odstawiony na ziemię, żegna się z przybyszami
Wolski zawiadamia jednego z synów i sąsiada, ci biegną na polanę, ale pojazdu już nie ma

Adaś Popiołek i Agnieszka Popiołek
Chronologia wydarzeń

Chłopiec i dziewczynka widzą nad stodołą unoszący się pojazd
Chłopiec informuje o tym matkę, która – będąc w domu – słyszała dziwny huk
Po poinformowaniu matki Adaś idzie się bawić z siostrą na podwórko i z nikim nie rozmawia
Matka chłopca dowiaduje się od sąsiadki o „porwaniu” Jana Wolskiego przez istoty
Adaś dalej z nikim na ten temat nie rozmawia
Do domu przychodzi ojciec chłopca; ten opowiada ojcu o zauważonym obiekcie, ojciec się spieszy i musi za chwilę wyjść
Pani Popiołek przekazuje siostrze wiadomość od sąsiadki; Adaś nie uczestniczy w rozmowie
Ojciec chłopca powraca ponownie do domu i wypytuje chłopca o szczegóły obserwacji; ten opowiada dokładnie o zauważonym obiekcie i sporządza rysunek pojazdu

Golina, 27 września 1978 roku (woj., konińskie, między Łodzią a Poznaniem, kilkanaście kilometrów od Konina)
Henryk Marciniak
Chronologia wydarzeń

H. Marciniak po południu wyszedł na grzyby, które zbierał na polanie
Nagle zauważył niezwykły pojazd
Ociągając się, wsiadł na motocykl i podjechał w stronę pojazdu
Nagle zauważył otwór drzwiowy (nie było go tam wcześniej) oraz dwie istoty
Istoty stanęły po obu stronach Marciniaka, ten wyciąga rękę na przywitanie
Istoty zainteresowały się motocyklem i poprosiły Marciniaka o to, by się przejechał
W pojeździe odzywa się coś w rodzaju brzęczyka, istoty niespiesznie wracają do pojazdu, pojazd unosi się i znika

Badanie Jana Wolskiego

„Windeczka” błyskawicznie wwiozła Wolskiego i jedną z istot do pojazdu (w środku były jeszcze dwie istoty)
Kazano mu rozebrać się do naga
Obracano go wokół i „trzaskano” z czterech stron urządzeniem, przypominającym złączone talerzyki
Podczas badania Wolski zauważył w rogu pojazdu 8-10 kruków czy gawronów, poruszających się lekko, lecz nie mogących wzlecieć
Jedna z istot trzymała w ręku coś, co przypominało z wyglądu sopel lodu. Załoga pojazdu odłamywała ten przedmiot (łamał się cicho jak ciasto) i jadła
Raz na jakiś czas jedna z istot podchodziła do ściany z dwoma otworami i wkładała do nich pałeczkę o długości ok. 30 cm, zakończoną kulką
Po skończonym badaniu Wolski się ubrał, kazano mu stanąć na windeczce, która błyskawicznie zwiozła go na dół
Wolski się ukłonił na pożegnanie, na co istoty odpowiedziały tym samym

Wygląd istot:

Według Jana Wolskiego	Według Adasia Popiołka	Według Henryka Marciniaka
Wzrost – 1,40 do 1, 45 m	-	140 cm
Budowa ciała delikatna, smukła	-	-
Kolor twarzy i dłoni (jedynych odsłoniętych części ciała) – ciemnozielony	Twarz zielona (porównanie z liściem na krzaku)	Zielone twarze i dłonie – „twarze podobne do twarzy zielonej żabki”
Oczy – skośne, wydłużone poziomo, ciemne	-	Oczy skośne o barwie ciemnej czerwieni
Wystające kości policzkowe	-	Wystające kości policzkowe
Cienkie, proste usta	-	-
Białe zęby	-	-
Płeć trudna do określenia	-	-
Dłonie szczupłe, delikatne, palce obwiedzione obwódką, posiadały „płetewki”	-	Dłonie delikatne
Skóra gładka i chłodna	-	Skóra chłodna i elastyczna
Strój przypominający kombinezon płetwonurka, jednoczęściowy, wpadający w siwawy	„Mundur” w kolorze stalowoszarym (porównanie do konika namalowanego na rowerze lub do koloru opon)	Ciemny, czarniawy kombinezon bez pasków, zapięć, suwaków etc.
Kostium ściśle opinający ciało i głowę, uszy zakryte, kombinezon przechodził bezpośrednio w buty	„Czapka z daszkiem”, zasłaniająca uszy i zapięta pod brodą	Strój zakrywał wszystko oprócz twarzy i dłoni
Na plecach wystające na szerokość dłoni wygarbienie, zaczynające się koło karku i rozchodzące się na boki do ramion	-	-
„Drobna”, bardzo szybka, niezrozumiała mowa, tworząca zlewający się ciąg głosek	-	Mowa „drobiona”, niemiła dla ucha, przypominająca odgłos gęsi
Istoty przeprowadziły badanie Wolskiego „talerzykami”, którymi od czasu do czasu stukały	-	Aparacik składał się z dwóch połączonych ze sobą „pokrywek” z małymi, półkolistymi wypustami na dłonie. Z przodu widoczne było błyszczące „pudełeczko” wielkości pudełka zapałek, łączące obie połówki i przylegało do niego coś w rodzaju taśmy filmowej
Stopy – niezbyt dobrze widoczne, ale buty pozostawiły charakterystyczny odcisk	-	Ich stopy były silnie wydłużone i przypominały płetwy

Wygląd pojazdu

Według Jana Wolskiego	Według Adasia Popiołka	Według Henryka Marciniaka
Podobny do autobusu	„Samolot”, „to”, podobne do autobusu	Przypominał barakowóz
Długość 5 do 5, 5 m, szerokość 2, 5 m, może więcej, wysokość dachu ok. 1 m, wysokość od podłogi do sufitu 1,8 m.	-	5-6 m długości, 2,5 m wysokości
„Beczułki” na rogach, przypominające przetaki (ok. 30 cm), z których wychodziły rurowate „wiry”, przypominające gwint świdra, wystające w górę i w dół 1,5 m	Małe „owroty”, o średnicy plastikowej miski (ok. 30 cm), dwa „owroty”	Brak „wirów”/”owrotów”, za to obikt spoczywał na czterach podporach wysokich na ok. 70 cm
„Wiry” nieustannie się obracały, wydając cichy dźwięk	„Owroty” się obracały	-
„Windeczka” o rozmiarach ok. 90 na ok. 60 cm, z nadlanym „rantem”, nad wejściem daszek	-	Zamiast „windeczki” schodki, które się rozwinęły po otwarciu drzwi
Naroża daszku i „windeczki” połączone „szpagatkami” – przypominającymi średnicą kabel od żelazka kablami czy drutami	-	-
Przednia ściana pojazdu tworzyła osobliwe drzwi, zwijające się do wewnątrz w rulon; wejście miało 80-90 cm szerokości i 170 cm wysokości	Jedno „okno”, w którym stał „pilot”	Drzwi pojawiły się (otworzyły) i zniknęły (zamknęły) nagle i przed otwarciem/po zamknięciu nie można ich było odróżnić od reszty ściany
Barwa „czysto biała”, porównywana do niklowanej klamki i zderzaka samochodu	Kolor porównywalny z nowiutkim ocynkowanym wiadrem	-
Materiał, z którego zrobiony był pojazd przypominał twarde sztuczne tworzywo	-	Całkowicie gładki
Wnętrze pojazdu było siwo-czarne, przypominające czarny bakelit,. Ściany proste, gładkie, bez żadnych wskaźników, ozdób etc., wokół ścian ławeczki przymocowane linkami	-	-
Obiekt unosił się nad ziemią na wysokości ok. 4,5 m. Nieustannie wznosił się i opadał o ok. 50 cm	Głośny przelot nad stodołą, potem huk	-
Nie czuło się żadnego ruchu powietrza	-	Obiekt uniósł się po spotkaniu ze świadkiem, tworząc podmuch wiatru, potem podmuch się zwiększył, obiekt błyskawicznie wzniósł się w niebo

To nie koniec wydarzeń!

Właściciel gospodarstwa w Emilcinie, oddalonego od polany o 200 metrów słyszał niezwykły hałas!
Dwóch mężczyzn, jadących z Warszawy do Opola Lubelskiego widziało na niebie dziwny obiekt latający
Tadeusz Baranowski, artysta plastyk, który robił szkice w Emilcinie, znajduje pióra czarnych ptaków – dziwnie poucinane!

Komentarze (0)
Nie ma jeszcze komentarzy do tej treści.

* Informujemy, iż treści zamieszczane w komentarzach, lub innych rubrykach, w których internauta może dodać swój wpis nie są stanowiskiem Fundacji Nautilus i nie stanowią one odzwierciedlenia naszych poglądów, upodobań bądź sympatii. Fundacja Nautilus nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy zamieszczanych przez Użytkowników.

Dodaj nowy komentarz

ZREZYGNUJ Z ODPOWIEDZI NA KOMENTARZ